这是你一定要阅读的文章，了解 Adam 为何选择走上街头。 相信你读了也会感动。

Artikel Adam yang mesti anda baca - Mengapa saya pilih jalan raya? - Adam Adli 

这是你一定要阅读的文章，了解 Adam 为何选择走上街头。 相信你读了也会感动。

Tahun 1997 dan 1998 tentu sekali tahun penting dalam lipatan sejarah Negara kita kerana pada tahun itulah kita menyaksikan mobilisasi manusia yang disifatkan paling besar pernah berlaku dalam sejarah moden tanah air. Dari situ saya mengenali jalan raya sebagai medium sebenar menyampaikan suara dan isi hati rakyat yang setiap satunya mungkin tidak pernah pun merasai sejuk hawa dingin bangunan Parlimen mahupun Putrajaya. Saya masih ingat, ayah saya juga antara demonstran tegar ketika itu. Setiap pagi Sabtu beliau pasti akan turun ke kota. Dengan hanya berkemeja-t dan berseluar jeans, dengan motosikal buruknya beliau akan ke sana. Pernah saya mohon untuk bersama, tapi dihalang beliau. Katanya bahaya.

Lebih kurang sepuluh tahun kemudian, saya mula kenal jalan raya. Bermula dengan demonstrasi menuntut hak air rakyat Selangor, segala persoalan mengapa ayah saya turun ke tengah kota hampir setiap minggu sepuluh tahun lalu terjawab.

Di tengah-tengah keringat ribuan manusia, saya seorang diri asalnya. Saya tidak kenal langsung siapa yang berada di situ. Usai demonstrasi tersebutlah baru saya kenal beberapa rakan baru yang kini bersama dalam satu barisan bernama Solidariti Mahasiswa Malaysia. Saya masih ingat, ketika itu, berdepan dengan trak FRU, sebagai "first timer", logiknya pasti saya memilih barisan paling ke belakang sekali. Namun entah dari mana saya dapat keberanian untuk menjadi benteng hadapan. Sekali lagi diulangi, saya hadir seorang diri tanpa rakan yang dikenali. Namun aneh, saya tidak pula rasa keseorangan. Dengan bergandingan bahu bersama beberapa anak muda mahasiswa yang lain, kami berdepan dengan tembakan water-cannon. Kami tidak berganjak dari tempat kami. Sehingga akhirnya diserang oleh anggota keselamatan barulah kami mula mangambil langkah berundur. Itu antara kenangan yang masih saya simpan.

Saya menemui jawapan terhadap mengapa harus turun ke jalan raya apabila saya sendiri turun ke jalan raya.

Andai kata tiada protes jalanan, mahukah semua pihak; kerajaan, pembangkang, media, akademia,imam surau, tok siak, sami, paderi, nelayan, petani, buruh, tukang masak, suri rumah, malah pelajar sendiri ambil perhatian terhadap isu-isu yang dibawa? Tidak kiralah samada BEBAS, BERSIH, GMA, PPSMI, ISA, Anti-Lynas, HIMPUN, OccupyDataran dan sebagainya. Demonstrasi, protes, himpunan, dan jalan raya kini terbukti sebagai medium terbaik dalam menyampai suara dan keringat masyarakat. Pada yang masih memandang jalan raya sebagai cara tidak bertamadun dan merosakkan ketenteraman awam, anda perlu muhasabah diri. Tanya kepada diri anda, adakah suara anda yang mengutuk demonstran ini didengari? Jika tidak, apa yang anda mahu buat? Mungkin anda harus cuba turun ke jalan raya juga.

1997年和1998年在国家历史长河中肯定是重要的年份，因为那些年我们看到了被誉为国家近代史中最浩大的动员

。我从这里认知到，街头是从未吹过国会大厦或布城冷气的人民传达心声的媒介。我还记得，当时我的父亲亦是中坚的示威者，每个周六早上，他都穿着T-恤、牛仔裤，骑着破烂的摩哆到城里去。我曾经要求同行，但都被他阻止，他说危险。

大约十年之后，我开始认识了街头，从争取雪兰莪州人民的水权示威开始，我找到了答案，为何十年前我的父亲几乎每周都到城里去。

在数千人当中，我本来只是单独一个人，跟其他人素未谋面。正因那个示威，我认识了几个新朋友，他们现在跟我同在马来西亚大专生团结阵线内。我还记得，当时还是示威“初哥”的我站在镇暴队的卡车前，照理肯定会选择退到最后面，但是不知哪来的勇气，我站在最前线，跟其他人围起人墙。我再重申，当时我单枪匹马，“举目无亲”。然而，奇怪的是，我并不感觉孤单，我跟数名年轻大专生肩并着肩，迎向水炮。我们并没有退缩，直至被数名维安人员攻击，我们才撤退，这是我珍藏的其中一段记忆。

当我自己走上街头，我找到了何以必须走上街头的答案。

试想，没有街头示威，各方包括政府、在野党、媒体、学术界、清真寺祭司、清真寺的看守人、和尚、牧师、渔夫、农夫、劳工、厨师、家庭主妇甚至学生自己会否关注被带出的问题？无论是争取学术自由运动、净选盟、废除《大专法令》运动、废除英语教数理运动、废除《内安法令》运动、反对莱纳斯（Lynas）稀土厂、百万穆斯林大集会、占领独立广场等等，示威、抗议、

集会和街头已被证明是传达社会心声的最佳媒介。

如果你依然视街头为不文明及破坏社会和平的方式，请你省思，扪心自问，你这个抨击示威的心声是否被听见了？若不，你该做什么？可能你还是必须尝试走上街头。

警方扩大对阿当阿迪的调查，今日再援引更严重的刑事法典第1249（B）破坏议会民主条文调查他。此条文罪成者可被监禁最高20年。

Polis kini menjalankan siasatan ke atas Adam mengikut Seksyen 124(b) Kanun Keseksaan dan juga Seksyen 4 Akta Hasutan.Kesalahan mengikut Kanun Keseksaan itu memperuntukkan hukuman penjara selama 20 tahun.